"Nauka podająca sposoby Bicia się na Bagety" Warszawa 1827

Oprawa miękka . Stan bardzo dobry.

Ilość stron: 353

Format: 115 x 165 [mm]

W pierwszej połowie XIX wieku w zaborze rosyjskim została wydana w języku polskim instrukcja walki na bagnety. Była to praca anonimowa zatytułowana Nauka podająca sposoby bicia się na bagnety, wydana w 1827 roku w Warszawie. Podręcznik liczył ponad 200 stron i 52 ryciny ukazujące różne sekwencje postawy szermierczej, walki na bagnety i bez broni. Autor stwierdzał, że sztuka walki na bagnety w polskim wykonaniu wywodziła się z walk polską bronią drzewcową i była ich kontynuacją. Podręcznik ten podkreślał, że żołnierz polski uchodził za mistrza sztuk walki na bagnety, zaś wydanie przez Rosjan książki w języku polskim było dużym ustępstwem.

Tekst został opracowanay w czasach Królestwa Kongresowego, tuż przed wybuchem Powstania Listopadowego, w czasach rządów Wielkiego Księcia Konstantego, polonofila z jednaj strony, z drugiej strony też dążącego do uznania jak najdalej posuniętej niezależności Królestwa od Moskwy, z niepodległością włącznie. 

Niektóre nazwy mogą wskazywać na francuskie wpływy szkolenia, jednak nie może to stanowić większego zaskoczenia z uwagi na fakt iż powstawał on niedługo po walkach napoleońskich.

Szczegóły dotyczące broni, pomimo unikania słowa "szabla" (zastępowane tu "pałaszem"-choć szable widzimy na rysunkach), wskazują na polskie korzenie szkolenia, sięgające na pewno sztuki walki XVIII wieku. Nacisk na obronę przed konnicą wskazuje na silne tradycje walki kawaleryjskiej i przeciw niej, sięgające prawdopodobnie wieku XVII.

Tekst w moim przekonaniu zawiera bezcenne wskazówki i informacje  o dawnych sposobach walki, rozszerzone o wiedzę zdobytą w legionach napoleońskich, walkę w rotach, szykach typowych dla piechoty napoleońskiej, obrona szykiem ,w tyralierowaniu.

Walka indywidualna, i przeciw przeciwnikom bijących się "po prostu" wskazuje na polskie tradycje, przygotowanie do walki z przeciwnikiem mniej zorganizowanym, takim jak Kozak, Tatar, czy Moskal.

Wszystko zostało sprytnie przemycone w obszernym, dwustustronicowym tekście, zawiera 28 lekcji, zaopatrzony jest  w rysunki żołnierzy  w mundurach kongresowej armii. Wyjątkiem stanowią rysunki postaw, gdzie postaci mają na sobie czapki na wzór kościuszkowskiej rogatywki, a pozycje wskazują na tradycje szermiercze ( np. ręka z tyłu).

Paradoksalnie, może to być jedyne źródło tak dalece sięgające wstecz, opisujące polskie szkolenie militarystyczne przeciw różnym rodzajom broni.

Tekst źródłowy: http://www.palcata.pl/nauka-podajaca-sposoby-bicia-sie-na-bagnety.html